Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

Ξεκινάμε με τον μπάρμπα-John ή μπαρμπα-Γιάννη. Στην ερώτηση: ποιός είναι αυτός; γι' αυτόν και για όλους τους άλλους μία θα είναι η απάντηση: ξαναέλα με τον κηδεμόνα σου. Από το δίσκο (για μένα συλλεκτικό) "Η ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΡΑΔΙΑ" (Ζωντανή ηχογράφηση από το κέντρο ΠΑΝΟΡΑΜΑ στις Τζιτζιφιές) μπορείτε να ακούσετε το 18 τραγούδι με τίτλο ΤΟΝ ΧΑΡΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΜΩΣΑΝ και το 16 ΣΟΥ 'ΧΕΙ ΛΑΧΕΙ. Στο πρώτο ακούστε τον... Αναρωτιέμαι τι και πόσο έχει πιεί! Στη λέξη "χάρο" δεν μπορεί να πει ούτε το ρο, λέει χάαοο... Στο 16 ακούστε τον ΠΟΛΕΜΟ στην κυριολεξία από τα πιάτα!!! Αχχχ!!! Γιατί να μην είχα πολεμήσει και εγώ σε αυτόν τον πόλεμο;;;; Αποσπάσματα από το εσωτερικο του δίσκου ( το clopyright που λέγαμε): "...Την τελευταία βραδιά βρεθήκαμε με τη γυναίκα μου και δυο φίλους στο Πανόραμα στις Τζιτζιφιές... Την ώρα που φεύγουμε, μας σταματάει μ' ένα σφύριγμα για να ακούσουμε το τελευταίο τραγούδι: "Ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο να πω τα μυστικά μου, να μην πεθάνω άξαφνα και μείνουν στην καρδιά μου". Φεύγουμε και το πρωί ξύπνησα με το τηλέφωνο της καταστροφής."
Αντώνης Ιωάννου Ζωγράφος
"Κατεβαίνουμε τρεις φίλοι παραλία στις Τζιτζιφιές. Βραδάκι. Ο ένας έριξε την ιδέα να πάμε ν' ακούσουμε τον μπαρμπα-Γιάννη και τον Τσιτσάνη. Κι έγινε. Βολευτήκαμε σ' ένα τραπεζάκι. Στο τέταρτο κάθισμα, στη ζούλα, ακούμπησα το μικρό μαγνητόφωνο - που εντελώς τυχαία κουβάλαγα - κι έγραψα τη βραδιά. Δύο μέρες μετά, χάσαμε τον Μπαρμπα-Γιάννη. Τον Τσιτσάνη τον έχουμε και τον χαιρόμαστε. Κράτησε τούτη τη βραδιά κάμποσο καιρό μεταξύ λίγων φίλων. Ο Γρηγόρης Φαληρέας μου την ζήτησε να την κάμει δίσκο. Και την έδωκα."
Γιώργος Χριστοφιλάκης
Τρίτο κομμάτι, Μάρκος και η φημισμένη του ΠΛΗΜΜΥΡΑ. Αφιερωμένο στον Κ.Π. (ξέρω ότι του αρέσει), μαζί με τα δύο επόμενα. Τον ΜΑΘΗΤΗ, ένα από τα αγαπημένα μου, δυστυχώς όχι στην εκτέλεση που μου αρέσει (αυτή βρίσκεται στο STUDIO του Α.Α.), και το άγνωστο "Ο κακός μαθητής" του Ζαμπέτα.
Εκτο και έβδομο δύο τραγούδια του Νταλάρα από το δίσκο του "Τραγούδια από τις 45 στροφές" . Έβαλα το έβδομο τραγούδι του δίσκου του το "Στην εποχή του Πάγκαλου" (1968) και το όγδοο "Στο φτωχό μου το χαγιάτι" (1969), γιατί απλά (και) αυτά μου αρέσουν. Στη συνέχεια ακολουθεί λίγο original clopyright, ξέρετε τώρα εσείς, έχετε μάθει, πιστή αντιγραφή από το εσώφυλλο του δίσκου:
"...Ξημέρωμα Παρασκευής. Ο 17χρονος κιθαρίστας Γιώργος Νταλάρας είναι έτοιμος να ξεκινήσει για το στούντιο (οδός Νοταρά 11, Εξάρχεια) και τρομάζει: Δύο άρματα μάχης "Πάτον" και "Σέρμαν" έχουν σταθμεύσει προς το μέρος της Στουρνάρα. Κλείνει την πόρτα πίσω του και φεύγει προς την άλλη κατεύθυνση. Αλλά και εκεί η ίδια εικόνα. Περισσότερα "σιδερένια θηρία". Είχαν ζώσει τα κτήρια της Γενικής Ασφάλειας στη Μπουμπουλίνας και της ΚΥΠ (δίπλα) στην Κουντουριώτη. 21η Απριλίου 1967, η τυχερή του μέρα!! Σαστίζει, ανταλλάσσει ματιές με άλλους περαστικούς κι όλοι ανατριχιάζουν με τα βήματα των φρουρών και το κροτάλισμα του πυροβόλου του τανκ, που αραιά ρίχνει στον αέρα. Κάποια στιγμή το δειλινό, ο Γιώργος ξεγλιστράει από τις περιπόλους, ανεβαίνει στο λόφο του Στρέφη κι αγναντεύει την ελεύθερη Αθήνα, που από κείνες τις ώρες την εξουσιάζουν τα τανκς. "Εδώ ο κόσμος χάνεται" σκέφτηκε, "δεν βαριέσαι, θα γίνω μουσικός..."
Προτελευταίο (8) τραγούδι, γι' αυτή τη δόση, ο μεγάλος (τα είπαμε πιο πάνω... αν δεν τους ξέρετε... με τον κηδεμόνα σας) Γιώργος Λαύκας και από το δίσκο του "Κι όμως ζη" το 18 τραγουδι "Κάτσε ν' ακούσεις μια πενιά". Απλά ακούστε τον... Τα λόγια είναι περιττά...
Το δύσκολο δεν ήταν να αποφασίσω ποια κομμάτια θα βάλω, αλλά ποιά δεν θα βάλω.
Λίγο πολύ, λίγο Χιώτη δεν θα βάλω; λέω από μέσα μου. Αντε ας βάλω και λίγο Χιώτη και από το δίσκο του "The USA years" διάλεξα το τρίτο κομμάτι με τίτλο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΟΥ το οποίο περιέχει και λίγο... φλάουτο και λίγο... english στίχους.
Καλή σας ακρόαση (καλά ε, με αυτή τη φράση... κάποιος θα χτυπιέται...) και αν δεν "πεθάνω άξαφνα "... θα έχει και συνέχεια.